Józef Olejniczak

Józef Olejniczak profesor zwyczajny w Instytucie Nauk o Literaturze Polskiej im. I. Opackiego w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, autor dziewięciu książek (ostatnia – Inflacja – deflacja. Szkice o literaturoznawczej teorii i praktyce. Warszawa-Katowice 2016), zredagował dwadzieścia monografii zbiorowych, przygotował edycję Pożogi Zofii Kossak-Szczuckiej oraz korespondencji Józefa Wittlina z redaktorami londyńskich „Wiadomości”, napisał ponad 130 artykułów naukowych. Interesuje się zagadnieniami związanymi z literaturą polską XX wieku oraz teorią literatury. Pisał o najwybitniejszych polskich pisarzach modernistycznych: Czesławie Miłoszu, Witoldzie Gombrowiczu, Aleksandrze Wacie, Brunonie Schulzu, Stanisławie Vincenzie, Jerzym Stempowskim, Józefie Wittlinie, Leopoldzie Staffie, Kazimierzu Wierzyńskim, Konstantym Ildefonsie Gałczyńskim, Gustawie Herlingu-Grudzińskim, Mironie Białoszewskim, Józefie Czechowiczu. Zajmował się dwudziestowieczną literaturą emigracyjną i genologią dzieła literackiego. Ostatnio swoje zainteresowania koncentruje wokół wspólnych miejsc nauki o literaturze i antropologii. Brał udział w wielu krajowych i zagranicznych sesjach naukowych, wykładał m. in. W Nowym Jorku, Neapolu, Lille, Wilnie, Bukareszcie, Opavie, Kownie, Sztokholmie. W Wydawnictwie Pasaże pod jego redakcją naukową ukazała się książka Przed i po. Bruno Schulz (2018), Przed i po. Witold Gombrowicz (2019) oraz Przed i po. Czesław Miłosz (2021), a także autorska książka Białoszewski 2018/2019 (2020).